Lidia Kanclerz

Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, kierunek malarstwo. Scenografka i kostiumografka.
W Teatrze Rozrywki projektowała scenografię i kostiumy do spektaklu Złanocki, czyli bajki dla potłuczonych wg kabaretu Potem, recitalu Dni, których nie znamy oraz Czarno na białym M. Guśniowskiej. W spektaklach: Młody Frankenstein M. Brooksa i T. Meehana, Popołudnie Fauna D. Knapik oraz Bulwar Zachodzącego Słońca A. L. Webbera była asystentem scenografa. Zaprojektowała kostiumy do musicalu Pinokio. Il grande musical Saverio Marconiego oraz do musicalu Tootsie D. Yazbeka.
Jest autorką scenografii i współautorką kostiumów 24. Gali Sylwestrowej Rozrywka kocha kino, 25. Przebojowej nocy sylwestrowej,; współautorką kostiumów do koncertów: Zatańczmy! Koncert sylwestrowy 2022/2023, Rozrywka łączy pokolenia - koncert sylwestrowy 2023/2024, koncertu Raduj się świecie.
Zarówno scenografię jak i kostiumy przygotowała także do recitalu Joanny Możdżan - La Femme de Paris, powstałego w ramach projektu Scena Inicjatyw Artystycznych PO GODZINACH.

W 2023 roku objęła funkcję kierownika Biura Promocji i Obsługi Widza w Teatrze Rozrywki.

Działalność artystyczna: W czerwcu 2015 r., i ponownie we wrześniu 2016 r. w foyer Dużej Sceny otwarto dla publiczności wystawę projektów scenograficznych Lidii Kanclerz, która była jednocześnie obroną pracy magisterskiej pt. „Niech się stanie sztuczność” na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Dyplom główny wykonano w pracowni prof. Kazimierza Cieślika, a dyplom dodatkowy – w pracowni scenografii pod kierownictwem dr Katarzyny Sobańskiej i dr. Marcela Sławińskiego. Za tę pracę Lidia Kanclerz otrzymała Nagrodę Scenograficzną im. Jerzego Moskala za najlepszy projekt dyplomowy magisterski w dziedzinie kostiumu na III Festiwalu Nowej Scenografii w Katowicach.

Doświadczenie zawodowe Lidii Kanclerz poza Teatrem Rozrywki:
2015 – asystent kostiumografa, film Gwiazdy, reż. J. Kidawa- Błoński;
2015 – asystent scenografa (K. Sobańska, M.Sławiński) przy projekcie Tomasza Gudzowatego „Creator”;
2014 – projekt i realizacja scenografii do reklamy świątecznej firmy Neinver, Agencja reklamowa IDEAS BOX KATOWICE;
2014 – projekt i realizacja scenografii do etiudy Zdarzyć się mogło, zdarzyć się musiało, reż. K. Warzecha, zdj. R.Lis;
2013 – projekt i realizacja scenografii do spektaklu Siostrunie, reż. B. Dzianowicz/ Akademia Muzyczna im. K. Szymanowskiego w Katowicach;
2012 – projekt i realizacja scenografii oraz kostiumów do teledysku Daniela Drumza Sleepless State of Mind, reż. P. Nurkowska, zdj. M. Golis;
2012 – projekt i realizacja scenografii do etiudy Ani drzewa, ani las, reż. P. Nurkowska, zdj. I.Połaniewicz;
2012 – projekt i realizacja scenografii oraz kostiumów do etiudy Ćma, reż. A.Casianov, zdj. N. Pietsch;
2012 – projekt i realizacja scenografii oraz kostiumów do ćwiczenia warsztatowego Pycha, reż. P. Nurkowska, zdj. P. Chodura;
2012 – projekt i realizacja scenografii oraz kostiumów do ćwiczenia warsztatowego Zapalniczka, reż. J. Ślesicka, zdj. Z. Goraj;
2011– projekt i realizacja scenografii oraz kostiumów do etiudy Nocny portier, reż. P. Nurkowska, zdj. C. Stolecki.

Działalność dodatkowa:
2016 – udział w wystawie 4.edycji Festiwalu Nowej Scenografii, Miejsca-Nie-miejsca, 22–25.09.2016 Katowice; 
2016 – I nagroda/ production design/ The Cambridge International Student Film Festival 4th-6th March 2016;
2015 – Laureatka Nagrody Scenograficznej im. Jerzego Moskala w kategorii dyplom kostiumowy/ Centrum Scenografii Polskiej w Katowicach;
2013 – udział w wystawie „7 wymiarów scenografii” w ramach II Festiwalu Nowej Scenografii, Centrum Scenografii Polskiej w Katowicach;
2013 – pokaz filmu „Nocny portier” przed seansami w ramach promocji filmów krótkometrażowych, Kinoport, Gdańsk;
2013 – udział w wystawie zbiorowej Print/Screen/Print, Muzeum Sztuki Współczesnej w Mińsku, Białoruś;
2013 – udział w wystawie zbiorowej „Masa perłowa”, Galeria Sztuki Współczesnej MD_S, Wrocław;
2013 –udział w konkursie rysunkowym „Granice Rysunku”, Rzeszów;
2013 – udział w wystawie „Scenografia 6D” w ramach Festiwalu Nowej Scenografii, Centrum Scenografii Polskiej w Katowicach;
2012 – wyróżnienie w konkursie OZON Wideo Art Festiwal, Galeria Sztuki Współczesnej Bibu, Katowice;
2012 – udział w I Konkursie Miniatury Plastycznej „W krainie industrii”, Grupa Artystyczna Konar;
2012 – udział w konkursie malarskim Nowy Obraz/Nowe Spojrzenie organizowanym przez Wydział Malarstwa Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu;
2012 – udział w wystawie zbiorowej „Sezon ogórkowy”, Galeria Piętro Wyżej;
2012 – udział w wystawie zbiorowej „Pracownia malarstwa. Skansen, poligon czy samo sedno sztuki?”, Centrum Kultury Katowice im. K. Bochenek;
2011 – udział w konkursie malarskim „Szansa”, internetowa galeria Mutu.


Została nominowana do XV Teatralnych Nagród Muzycznych, organizowanych przez Mazowiecki Teatr Muzyczny im. Jana Kiepury: dla Lidii Kanclerz – w kategorii Najlepszy plakat teatralno-muzyczny.

Zajęła trzecie miejsce w kategorii Najlepsze kostiumy musicalowe sezonu 2022/23  w Ogólnopolskim Plebiscycie Musicalowym 2022/23;

Foto: Artur Wacławek

Aleksandra Kwiecińska

Aleksandra Kwiecińska - Olamaloú. Ukończyła katowicką Akademię Sztuk Pięknych na kierunku Grafika Warsztatowa oraz obroniła dyplom scenograficzny pod opieką Katarzyny Sobańskiej i Marcela Sławińskiego. Przez lata współtworzyła wiele produkcji telewizyjnych, zarówno produkując, jak i pisząc scenariusze programów oraz reklam.
Jej głównym obszarem działań jest malarstwo, w którym, swoje obserwacje na temat świata, emocji i relacji międzyludzkich, przenosi w świat dzikich zwierząt i to one, oprócz intensywnej kolorystyki, są znakiem rozpoznawczym jej twórczości. Prace artystki pojawiały się w galeriach w Polsce, Czechach i Stanach Zjednoczonych, a wiele z nich znajduje się w prywatnych kolekcjach w Polsce, Kanadzie i Szwajcarii.
W Teatrze Rozrywki projektowała scenografię i kostiumy do spektaklu Złanocki, czyli bajki dla potłuczonych, wg kabaretu Potem.

www.olamalou.com | www.olamalou.pl | Instagram: Olamalou

Autorką zdjęcia jest Agnieszka Dankowska

Hanna Sibilski

Scenograf, kostiumolog, charakteryzatorka, tłumaczka. Mieszka i pracuje w Berlinie. Jest absolwentką Freie Universität Berlin, na którym studiowała teatrologię, filmoznawstwo, historię sztuki, slawistykę oraz sztukę aranżacji ogrodów w ujęciu historycznym.
 
Jest autorką kostiumów, scenografii i charakteryzacji do kilkudziesięciu spektakli oraz filmów kinowych i telewizyjnych. Współpracowała z takimi reżyserami jak: Walery Niekrasow (Wielka Międzynarodowa Gala Baletowa, Czarodziejski świat baletu), Michael Klier i Peter Keglevic (filmy fabularne) czy Fred Apke (teatr). Ma w dorobku również współpracę z wybitnymi operatorami – Edwardem Kłosińskim, Krzysztofem Ptakiem, Thomasem Mauchem.
 
Polskie realizacje teatralne Hanny Sibilski to:
– Faust J. W. Goethego (Bałtycki Teatr Dramatyczny im. J. Słowackiego w Koszalinie),
– Odjazd F. Apkego (Teatr Rozrywki),
– Pan baron przychodzi boso i płaci guzikiem F. Apkego (przedstawienie impresaryjne),
– Kura na plecach F. Apkego (Teatr Na Woli im. T. Łomnickiego w Warszawie),
– Zimny prysznic F. Apkego (Teatr Komedia w Warszawie oraz Teatr Powszechny im. J. Kochanowskiego w Radomiu),
– Bóg mordu Y. Rezy (Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie oraz Teatr Polski w Szczecinie),
– Ożenek M. Gogola i M. Musorgskiego (Teatr Wielki im. S. Moniuszki w Poznaniu),
– Kogut w rosole S. Jokica (Krakowski Teatr Scena STU, Teatr Rozrywki, Teatr Polski w Szczecinie),
– Jak wam się podoba W. Szekspira (Teatr Polski w Szczecinie).
 
Hanna Sibilski często otrzymuje od reżyserów propozycje zagrania charakterystycznych epizodów aktorskich. Jako tłumaczka przygotowywała polskie wersje językowe inscenizacji dramatów René Pollescha i Larsa Noréna.
 
Foto: Tomasz Zakrzewski

Barbara Ptak

Urodzona chorzowianka. Studiowała na Akademii Sztuk Pięknych najpierw w Krakowie, potem w Warszawie, gdzie w 1963 roku uzyskała dyplom w pracowni prof. Józefa Mroszczaka.
 
Współpracowała ze wszystkimi teatrami na Śląsku oraz z wieloma teatrami w Polsce i za granicą (Niemcy, Włochy). W sumie w teatrach dramatycznych, muzycznych, operetkach, operach i telewizji zrealizowała 100 spektakli: widowisk z repertuaru klasycznego (Mazepa, Cyd, Intryga i miłość, Romeo i Julia, Wujaszek Wania) oraz musicali, oper i operetek (Kram z piosenkami, Ocean Niespokojny, Skrzypek na dachu, My Fair Lady, Zaczarowany flet, Traviata, Straszny dwór, Giselle).
 
Już w czasie studiów podjęła współpracę z filmem (Nóż w wodzie, Faraon, Ziemia obiecana, Noce i dnie, Perła w koronie, Królowa Bona, Dagny, Obietnica poranka). Niektóre z nich zrealizowała za granicą. Współpracowała z najwybitniejszymi reżyserami: Romanem Polańskim, Jerzym Kawalerowiczem, Kazimierzem Kutzem, Jerzym Antczakiem, Andrzejem Wajdą, Wojciechem Solarzem, Ryszardem Bearem, Tadeuszem Chmielewskim i wieloma innymi. Zrealizowała projekty do ponad osiemdziesięciu filmów.
 
W kostiumach Barbary Ptak widoczna jest jej wnikliwa wiedza, fachowość i wrażliwość malarska.
 
Do późniejszych realizacji teatralnych Barbary Ptak należą: Skrzypek na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka w gdyńskim Teatrze Muzycznym im. D. Baduszkowej, Zemsta A. Fredry oraz Amadeus P. Shaffera w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej i Noc w Wenecji J. II Straussa w Gliwickim Teatrze Muzycznym.
 
W Teatrze Rozrywki zaprojektowała kostiumy do następujących spektakli:
– Ocean Niespokojny A. Rybnikowa i A. Wozniesienskiego,
– W Stryjskim Parku na festyni W. Dzieduszyckiego,
– Kram z piosenkami L. Schillera,
– Skrzypek na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka,
– Szwagierki M. Tremblaya
– Jekyll & Hyde F. Wildhorna i L. Bricusse’a.
 
W 2007 roku na rynku księgarskim ukazało się unikatowe wydawnictwo autorstwa Barbary Ptak. Nosi tytuł „Stanisław Ptak. Jego... listy. Jego... Miłość. Ich... Twórczość” i poświęcona jest twórczości męża Pani Barbary – wybitnego aktora i śpiewaka operowego. Ale nie tylko. Część albumu zajmuje bogato ilustrowana biografia Barbary Ptak.
W 2016 r. ukazała się równie bogato ilustrowana autobiografia Barbary Ptak pt. Moje fascynacje filmem i teatrem".
 
NAJWAŻNIEJSZE NAGRODY:
– ZŁOTA MASKA 1989 za scenografię do spektakli Calineczka (Teatr Zagłębia w Sosnowcu) oraz Madame Sans-Gene (Teatr Nowy w Zabrzu),
– Nagroda Marszałka Województwa Śląskiego za „wybitne osiągnięcia w dziedzinie kostiumologii i scenografii” (2006),
– Nagroda Prezydenta Katowic (2006),
– Nagroda Marszałka Województwa Śląskiego (2011),
– Teatralna Nagroda Muzyczna im. Jana Kiepury w kategorii „najlepszy scenograf – kostiumograf” (2013)
– ZŁOTA MASKA 2014 za kostiumy do spektaklu Noc w Wenecji,
– 5. Silesia Fashion Day – nagroda za całokształt twórczości (Katowice, 2014).
 
Foto: archiwum Teatru Rozrywki

Magdalena Wiluś

Elżbieta Terlikowska

Absolwentka Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (Wydział Form Przemysłowych). Malarstwo studiowała pod kierunkiem profesora Józefa Hałasa. Zajmuje się grafiką użytkową i małą formą graficzną. Zrealizowała kilkadziesiąt wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą, m. in. w Rzymie, Berlinie, Hagen, Hannoverze i Istambule. Ostatnią była „Cicha obecność” we wrocławskim Pałacu Królewskim (styczeń-marzec 2014). Artystka ma również w swym dorobku liczne wystawy zbiorowe, środowiskowe, ogólnopolskie i poplenerowe.
 
Jako scenograf zadebiutowała w 1986 roku, projektując dekoracje i kostiumy do „Nowego Wyzwolenia” wg Witkacego w reż. Jerzego Bielunasa w Operze Wrocławskiej. Jest jedną z najbardziej pomysłowych, obdarzonych wielką wyobraźnią kobiet-scenografów polskich. Ma w dorobku ponad 130 realizacji w teatrach całej Polski. Stale współpracuje z Art Scenique w Strasbourgu (Francja). Projektuje kostiumy również do spektakli telewizyjnych i filmów.
 
Do ważniejszych jej realizacji scenograficznych należą m. in. projekty do spektakli:
– Tango S. Mrożka i Kabaretu Jacquesa Preventa (obydwa spektakle w Strasbourgu)
– Niebezpieczne związki Ch. Hamptona w gdyńskim Teatrze Miejskim,
– Śmierć w Wenecji wg T. Manna (Wrocławski Teatr Pantomimy),
– Królewicz i żebrak M. Twaina (Teatr Nowy w Łodzi),
– Kopciuszek D. Stępień (Teatr im. H. Ch. Andersena w Lublinie),
– Wizyta starszej pani F. Dürrenmatta oraz Stworzenia sceniczne A. De Angelisa (obydwa w Lubuskim Teatrze im. L. Kruczkowskiego w Zielonej Górze),
– Chory z urojenia Moliera oraz Sen nocy letniej W. Szekspira (Lubuski Teatr im. L. Kruczkowskiego w Zielonej Górze),
– One i my R. M. Grońskiego (Teatr Syrena w Warszawie),
– W 80 dni dookoła świata po stu latach J. Bielunasa wg J. Verne’a (Opolski Teatr Lalki i Aktora im. Alojzego Smolki),
– Na czworakach T. Różewicza (Teatr Polonia w Warszawie).
 
W Teatrze Rozrywki zrealizowała pomysły scenograficzne do przedstawień:
– Złota różdżka J. Bielunasa,
– Księżniczka Turandot C. Gozziego,
– Dziś wieczorem Lola Blau G. Kreislera,
– Uczciwe życie A. Bubienia,
– Ubu Król, czyli Polacy A. Jarry’ego,
– Na szkle malowane K. Gaertner i E. Brylla,
– O co biega? P. Kinga,
– KRZYK według Jacka Kaczmarskiego R. Talarczyka,
– Jesus Christ Superstar A. L. Webbera i T. Rice’a,
– W 80 dni dookoła świata po stu latach J. Bielunasa wg J. Verne’a,
– Pomalu, a jeszcze raz! I. Šebo,
– Canterville Ghost J. Williamsa,
– SPIN – musical D. Pashleya,
– Adonis ma gościa F. Apkego,
– Billy Elliot E. Johna i L. Halla
oraz kilkakrotnie – do Koncertu Sylwestrowego.
 
NAJWAŻNIEJSZE NAGRODY:
 – Nagroda i stypendium im. W. Cwenarskiego we Wrocławiu,
– Stypendium Rządu Włoskiego (Akademia Sztuk Pięknych),
– Nagroda na 10. Festiwalu Malarstwa Współczesnego w Szczecinie,
– I i II Nagroda na konkursie malarskim im. Spychalskiego w Poznaniu,
– Nagroda Dziennikarzy w Westfalii za najciekawszą ekspozycję roku (Hannover),
– Dyplom Honorowy „za wyjątkową kreatywność i wysoki poziom prezentowanego kostiumu” na 9. Międzynarodowym Quadriennale Scenografii w Pradze (Stara kobieta wysiaduje T. Różewicza w Teatrze im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze),
– Wszechrosyjska Złota Maska za spektakl Don Juan w Sankt Petersburgu,
– ZŁOTA MASKA za scenografię do przedstawienia Księżniczka Turandot C. Gozziego w Teatrze Rozrywki,
– ZŁOTA MASKA za scenografię do spektaklu W 80 dni dookoła świata po stu latach J. Bielunasa w Teatrze Rozrywki,
– Złota Pacynka za scenografię do przedstawienia Zwierzęta Doktora Dolittle J. Bielunasa (Wrocławski Teatr Lalek),
– Nagroda Prezydenta Wrocławia,
– Nagroda Kulturalna Miasta Wrocławia,
– Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze GLORIA ARTIS”.

Foto: Tomasz Zakrzewski

Andrzej Witkowski

Absolwent Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Wydziału Scenografii krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Związany etatowo ze scenami Rzeszowa, Krakowa, Wrocławia, Katowic i Warszawy, współpracował z wieloma innymi teatrami. Debiutował scenografią do spektaklu Caligula A.Camusa w reżyserii Bogdana Cioska (Teatr Współczesny w Szczecinie).
 
Dziś ma w dorobku prawie 140 realizacji teatralnych, wśród których są takie tytuły, jak: Emigranci, Rzeźnia, Kontrakt oraz Ambasador S. Mrożka, Caligula A. Camusa, Zmierzch długiego dnia E. O'Neilla, Ósmy dzień tygodnia M. Hłaski, Myszy i ludzie J. Steinbecka, Lot nad kukułczym gniazdem D. Wassermana, Maski S. Wyspiańskiego, Stalowe magnolie R. Harlinga, Macbett E. Ionesco oraz Trzy siostry A. Czechowa (wszystkie w Teatrze im. W. Siemaszkowej w Rzeszowie), Republika marzeń B. Schulza, Księżniczka Turandot C. Gozziego, Sen nocy letniej oraz Burza W. Szekspira, Wujaszek Wania. Sceny z życia ziemian A. Czechowa, Wielebni S. Mrożka oraz Król umiera, czyli ceremonie E. Ionesco (wszystkie w Narodowym Starym Teatrze im. H. Modrzejewskiej w Krakowie), Pokojówki J. Geneta, Letni dzień S. Mrożka, Hiob K. Wojtyły, Próby dla siedmiu B. Schaeffera, Don Juan Moliera, Bracia Karamazow F. Dostojewskiego, Żelazna konstrukcja M. Wojtyszki, Romeo i Julia W. Szekspira oraz Dżuma A. Camusa (wszystkie w Teatrze Śląskim im. S. Wyspiańskiego), Wujaszek Wania A. Czechowa, Oni S. I. Witkiewicza, Wariacje Goldbergowskie G. Tabori, Czwarta siostra J. Głowackiego, Inne rozkosze J. Pilcha, Lato R. Weingartena, Biesy F. Dostojewskiego, Słomkowy kapelusz E. Labiche, Psie serde M. Bułhakowa, Ach, jak cudowna jest Panama Janoscha, Albośmy to jacy, tacy S. Wyspiańskiego (wszystkie w Teatrze Powszechnym im. Z. Hübnera w Warszawie), Zemsta A. Fredry, Dwie głowy ptaka W. Terleckiego, Płatonow oraz Płatonow – Akt pominięty A. Czechowa, Sztuka Y. Rezy, Sen nocy letniej W. Szekspira, Wiśniowy sad A. Czechowa, Kubuś Fatalista i jego pan D. Diderota, Unia bez tajemnic E. Taylora (wszystkie w Teatrze Polskim we Wrocławiu), Zmierzch I. Babla, Kosmos W. Gombrowicza, Sytuacje rodzinne B. Srbljanović, Historia Jakuba S. Wyspiańskiego, Hotel „Pod Aniołem” P. Cieplaka, Królewna Orlica T. Micińskiego, Księga Hioba wg Biblii, Orkiestra „Titanic” Ch. Bojczewa, Białe Małżeństwo T. Różewicza (wszystkie we Wrocławskim Teatrze Współczesnym im. E. Wiercińskiego), Kordian J. Słowackiego, Pora zbiorów S. Bieniasza, Trzy siostry A. Czechowa, Antygona Sofoklesa, Ożenek M. Gogola, Hamlet W. Szekspira (wszystkie w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu), Błądzenie W. Gombrowicza, Narty Ojca Świętego J. Pilcha, Rzeźnia S. Mrożka, Czekając na Godota S. Becketta, Stara kobieta wysiaduje T. Różewicza, Opowiadania dla dzieci I. Singera oraz Iwanow A. Czechowa (wszystkie w Teatrze Narodowym w Warszawie), Charlie bokserem w gdańskim Teatrze Wybrzeże, Księga raju I. Mangera w Teatrze Żydowskim w Warszawie czy Mój Nestroy P. Turriniego w Teatrze im. W. Bogusławskiego w Kaliszu.
 
Ostatnie realizacje Andrzeja Witkowskiego, to:
– Niedokończona historia A. Pałygi (Teatr Powszechny w Warszawie),
– Bezimienne dzieło Witkacego (Teatr Narodowy w Warszawie),
– Piękny widok S. Mrożka (Teatr Współczesny w Szczecinie),
– Karnawał, czyli pierwsza żona Adama S. Mrożka (Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie),
– Milczenie o Hiobie P. Cieplaka (Teatr Narodowy w Warszawie),
– Ożenek M. Gogola (Teatr im. H. Modrzejewskiej w Legnicy).
 
Z Teatrem Rozrywki współpracował przy spektaklach:
– Pocałunek kobiety-pająka J. Kandera,
– Zbrodnia i kara B. Cioska wg F. Dostojewskiego,
– Ja, Josephine B. Cioska,
– Historia filozofii po góralsku B. Cioska wg ks. prof. J. Tischnera.
 
Scenograf ma również w dorobku kilkanaście projektów scenograficznych do spektakli Teatru telewizji, reżyserowanych przez Rudolfa Zioło, Jerzego Jarockiego, Agnieszkę Glińską, Jerzego Stuhra i Piotra Cieplaka.
 
NAGRODY:
 
– Nagroda na 11. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych za scenografię do Dziadów A. Mickiewicza (Teatr im. S. Jaracza w Łodzi, 1985),
– Nagroda na 18. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych za scenografię do Onych S. I. Witkiewicza (Teatr Powszechny w Warszawie, 1993),
– Nagroda teatralna wojewody gdańskiego za rok 1995, ze scenografię do Woyzecka G. Buchnera (Teatr Wybrzeże w Gdańsku, 1996),
– Nagroda na 28. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych za scenografię do Królewny Orlicy T. Micińskiego (Wrocławski Teatr Współczesny, 2003),
– Nagroda za scenografię do Niedokończonej historii w Teatrze Powszechnym w Warszawie, na Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (2012).

Foto: Tomasz Zakrzewski

Paweł Dobrzycki

Scenograf teatralny, architekt, malarz i pedagog. Profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, dziekan Wydziału Scenografii.
Twórca prawie 300 realizacji scenograficznych w teatrach dramatycznych i operowych w kraju i za granicą (Anglia, Niemcy, Rosja, Grecja, Izrael, Holandia, Szwajcaria). Z reguły projektuje i realizuje także światła. Autor szeregu wystaw indywidualnych (Norymberga, Moskwa, Paryż, Kraków, Warszawa, Wrocław, Poznań, Lublin i in.); uczestniczył także w wystawach zbiorowych. Jest pierwszym polskim scenografem, pracującym w tak prestiżowych miejscach, jak Young Vic w Londynie, Deutche Nazionaltheater w Weimarze czy Antyczny Teatr w Epidauros w Grecji, gdzie powstał jeden z jego najbardziej interesujących projektów ostatnich lat, cykl przedstawień: Siedmiu przeciw Tebom Ajschylosa oraz Antygona i Król Edyp Sofoklesa (reż. Y. Kimoulis). O tworzonych przez niego scenografiach, projektach i szkicach mówi się, że są prawdziwym teatrem wizji.
 
Do najbardziej spektakularnych prac ostatnich lat należą:
– Borys Godunow (reż. Jurij Aleksandrow, Opera Wrocławska – Hala Stulecia),
– Lady Makbet Szostakowicza w Teatrze Opery i Baletu w Nowosybirsku (reż. Henryk Baranowski),
– Upiór w operze A. L. Webbera (Teatr Muzyczny Roma w Warszawie),
– Shrek J. Tesori (Teatr Muzyczny im. D. Baduszkowej w Gdyni),
– Straszny dwór S. Moniuszki, Korczak Ch. Williamsa, Upiór w Operze A. L. Webbera, La TraviataG. Verdiego (wszystkie w Operze i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku),
oraz:
– Łucja z Lamermooru G. Donizettiego (Opera Wrocławska),
– Dowód na istnienie drugiego M. Wojtyszki (Teatr Narodowy w Warszawie),
a także realizacje zagraniczne:
– Don Kichot (reż. Y. Kimoulis, premiera w Atticus Herodos Odeon Theatre na Akropolu w Atenach),
– Nabucco (reż. Anette Liechtensteiner, Zoetermeer Theatre Holandia) ,
– Iwona, księżniczka Burgunda W. Gombrowicza w Theatre Espace Acteur (Paryż) i w Deutsche Nazionaltheather (Weimar),
– Żegnaj Judaszu I. Iredyńskiego w Teatrze im. Jermołowej (Moskwa),
– Tartuffe Moliera w Dramteatrze (Omsk, Rosja),
– Diabły z Loudun K. Pendereckiego w Clwyd Theatre Mold (Walia),
– Król Lear W. Szekspira w Haymarket Theatre (Leicester), w Young Vic Theatre (Londyn) i w The Panasonic Globe Theatre (Tokio),
– Słodki ptak młodości T. Williamsa w Municipal Theatre (Hajfa, Izrael),
– Hamlet W. Szekspira w Contemporary Theatro Porta (Ateny),
– Antygona Sofoklesa w Teatrze Antycznym w Epidauros (Grecja).
Jednym z najważniejszych jego dzieł była Lady Makbet D. Szostakowicza w Teatrze Opery i Baletu w Nowosybirsku, w stulecie urodzin kompozytora.

Paweł Dobrzycki pracował z najlepszymi polskimi reżyserami: Maciejem Wojtyszką, Marcelem Kochańczykiem, Zygmuntem Hübnerem, Izabellą Cywińską, Andrzejem Bubieniem, Tadeuszem Bradeckim, Markiem Weiss-Grzesińskim, Henrykiem Baranowskim, Maciejem Korwinem, Michałem Ratyńskim i innymi, a także z wybitnymi reżyserami zagranicznymi, m.in. z Jurijem Alexandrowem, Heleną Kaut-Howson, Rudolphem Straubem, Yorgosem Kimoulisem, Andrew Visnewskim, Bruno Berger-Gorskim.

Marika Wojciechowska

Absolwentka (dyplom artystyczny z wyróżnieniem) Instytutu Sztuk Pięknych Uniwersytetu Rzeszowskiego oraz Katedry Scenografii w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.
Projektuje scenografię i kostiumy do spektakli teatralnych; ma w dorobku współpracę z:
– Teatrem im. W. Siemaszkowej w Rzeszowie (Co może biedny Anioł Stróż J. Makselona),
– Teatrem Maska w Rzeszowie (Szpak Fryderyk R. Herfurthera, Alicja po drugiej stronie lustra L. Carrolla, Bleee... M. Prześlugi),
– Teatrem Nowym w Zabrzu (Idziemy po skarb Janoscha),
– Olsztyńskim Teatrem Lalek (Od ucha do ucha H. Mierzejewskiej-Mikoszy),
– Teatrem Lalek Arlekin w Łodzi (Kot w butach A. Biziuk),
– Teatrem Lalki Aktora Pinokio w Łodzi (Pokolorowanki H. Mierzejewskiej-Mikoszy, Ballady i romanse I. Karpowicza),
– Teatrem Lalki i Aktora w Wałbrzychu (Czerwony Kapturek J. i W. Grimmów),
Opolskim Teatrem Lalki i Aktora im. A. Smolki w Opolu (Nusia i Wilki P. Lindenbaum)
oraz Akademią Teatralną w Warszawie, Wydziałem Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku (Opera żebracza J. Gaya) i krakowską PWST, Wydziałami Zamiejscowymi we Wrocławiu (Ballady i romanse – szkic I. Karpowicza).
 
Marika Wojciechowska jest autorką wystawy indywidualnej oraz ponad czterdziestu ekspozycji zbiorowych, prezentowanych w kraju i za granicą. Jest również laureatką nagrody w dziedzinie malarstwa w Konkursie „Obraz, Grafika, Rysunek, Rzeźba Roku 2005”, BWA w Rzeszowie.
 
Z Teatrem Rozrywki współpracowała przy spektaklu Chryzostoma Bulwiecia podróż do Ciemnogrodu K. I. Gałczyńskiego (dekoracje i kostiumy).
 
Foto: Tomasz Zakrzewski