Tancerka, choreograf. Urodziła się we francuskiej Gwinei w Konakry, jako córka Turka i Afrykanki. W Turcji pobierała nauki tańca baletowego. Pracowała w „Contemperary Dance Group” w Londynie, przez wiele lat tańczyła w Balecie Narodowym w Ankarze i pracowała jako choreograf. Jest współzałożycielką Grupy Tańca Nowoczesnego w Balecie Narodowym w Ankarze. Mieszka w Stambule.W Teatrze Rozrywki stworzyła choreografię do spektaklu Dumrul Szalony (Deli Dumrul).
Urodził się w 1945 w Muş w Turcji. Ukończył studia na Wydziale Aktorskim w Państwowym Konserwatorium w Ankarze, następnie reżyserię w Szkole Wyższej Folkwang w Essen, gdzie dostał Nagrodę Folkwang za przedstawienie dyplomowe.
W Zurychu, Hanowerze i Essen pracował jako asystent reżysera i drugi reżyser. Wykładał na Wydziale Teatralnym Uniwersytetu w Ankarze, Stambule i Skopje.
Był reżyserem w Teatrze Narodowym w Ankarze, Stambule, Izmirze, Adanie, Antalyi i Trabzon, w Teatrze Miejskim w Stambule, Izmicie i Eskişehir oraz Operze Narodowej w Ankarze, Stambule, Izmirze i Mersin. Reżyserował również sztuki poza granicami Turcji, m.in. na Cyprze, w Uzbekistanie, Niemczech i Macedonii.
Był dyrektorem generalnym oraz głównym reżyserem Teatru Narodowego w Turcji. W 2000 roku zdecydował o przejściu na emeryturę. Od tej pory pracuje jako reżyser niezależny, gra w filmach i serialach telewizyjnych.
Erten wyreżyserował siedemdziesiąt sztuk teatralnych, w tym siedem poza granicami kraju; za swą pracę otrzymał ponad trzydzieści nagród. Wykonał wiele przekładów i adaptacji sztuk, w tym sześć przekładów z tureckiego na niemiecki.
Marcin Zarzeczny Zwierzenia bezrobotnego aktora, czyli scenariusz na jednego aktora, najlepiej bezrobotnego – to opowieść o determinacji w dążeniu do realizacji marzeń. Scenki z życia bezrobotnego artysty są na tyle uniwersalne, że można porównać je do sytuacji ludzi w innych sektorach gospodarki, a każdy młody człowiek bez pracy zobaczy w nich obraz samego siebie. O sprawach ważnych i trudnych mówi się tu w sposób lekki i żartobliwy, bez użalania się nad własnym losem. Marcin Zarzeczny, w formie autorskiego monologu, opisuje swoje doświadczenia, związane z poszukiwaniem pracy. Publiczność śledzi kolejne inicjatywy ubogiego aktora, który przy użyciu prostych środków tworzy przedstawienie na oczach widzów. W monodramie główny nacisk położony jest na budowanie atmosfery intymnej relacji bohatera z widzem, zbliżonej formą do rozmowy bliskich przyjaciół. Marcin Zarzeczny stworzył brawurową kreację aktorską o sposobach radzenia sobie z zawodowym zniechęceniem i przezwyciężaniu trudności wrodzonym poczuciem humoru i zdrowym dystansem do otaczającej nas rzeczywistości. Uruchamia on w widzach pozytywne myślenie, pokazując tym samym całą skalę swoich aktorskich możliwości. W ramach I Tournee Bezrobotnego Aktora - w ciągu ośmiu miesięcy odbyło sie 41 wystawień w 15 miastach Polski. Obecnie trwa II Tournee. Do lipca 2014 r. odbyły się 54 przedstawień w 19 miastach kraju. Zwierzenia... zostaną wystawione w sierpniu na największym festiwalu artystycznym na Islandii – MenningarNótt w Reykjaviku. Spektakl otrzymał także zaproszenie z International Theatre Festival East z wenezuelskiej Barcelony. A w grudniu br. fragmenty sztuki (w przekładzie angielskim) zostaną opublikowane w chicagowskim magazynie, zajmującym się sztuką współczesną, „Thought Notebook”. scenariusz, reżyseria, opracowanie muzyczne: Marcin Zarzeczny muzyka do Piosenki Bezrobotnego Aktora: Anita i Bartek Dermontowie, Marcin Zarzecznywystępuje: Marcin Zarzeczny czas trwania: 100 minutfoto: 1. Mateusz Wądrzyk, 2. Ewa Łowżył
Grupa UJŚCIE ze ŚwinoujściaDebiutancka impresja teatralna, związana z własną obserwacją życia na wyspie. Autorska interpretacja w wykonaniu młodych mieszkańców wyspy Uznam, to próba uchwycenia odrębności, jakich może doświadczać mieszkaniec Świnoujścia w dzisiejszej rzeczywistości. Jednak – poza ciągłym pytaniem o własną indywidualną wyspę – „wyspiarze” ukazują nam zespołową wypowiedź teatralną. Groteska miesza się z powagą, a zabawa z liryzmem. To wszystko dzięki byciu razem, gdyż w tej całej grze w teatr na tym poziomie pracy, to wydaje się być najważniejszym punktem młodych wyspiarzy. scenariusz: ZESPÓŁreżyseria: Marek Kościółekopieka artystyczna: Mateusz Zadala, Anna Giniewskawystępują: Aleksandra Antczak, Oliwia Świętczak, Marta Zienkiewicz, Roksana Staniszewska, Katarzyna Dominiak, Julia Mamrot, Paulina Jaczewska, Karolina Piotrkowska, Karolina Wójcik, Nadia Kiełbowicz, Kamil Szadkowski, Mateusz Koczkodaj oraz Kamil Zwierzchowski czas trwania: 40 minutfoto: Bartek Wutke
Marta Streker Marta Streker jest laureatką 3. edycji Obserwatorium Artystycznego ENTRÉE (spektakl Shakespeare It). Wynikiem jej rezydencji w Teatrze Rozrywki była premiera spektaklu Dowód osobisty (2013).
Spektakl Śniący chłopiec powstał z refleksji nad znieczuleniem i obojętnością podczas oglądania jednego z wydań Faktów w telewizji, kiedy to podawane były liczby zabitych i emigrantów podczas ostatnich wydarzeń w Syrii. Liczby te w żaden sposób nie przemawiają do młodego człowieka; trudno naszemu pokoleniu „wczuć się” w historię wojny i przeżyć / doświadczeń z tym związanych.
Teatr Na Niby Spektakl powstały na podstawie dramatu narracyjnego, rozgrywający swoją akcję wewnątrz drzwi obrotowych, w których to, z powodu pewnego parasola, rodzina księgowych zacięła się z domaradzkim filozofem (uprawiającym aktualnie zawód piekarza). Dwa sprzeczne ze sobą światopoglądy i narracje muszą współistnieć, i to w dość bliskiej od siebie odległości, aż do momentu zewnętrznego odblokowania mechanizmu drzwicznego. Zawieszenie myśli na teraźniejszość, poprzez fizyczne zatrzymanie się, pozwala spojrzeć na sytuację, w której się znaleźli się bohaterowie, w sposób nieco szerszy od tego, który towarzyszył im dotychczas. Paradoks, w którym brak ruchu powoduje jedyną możliwość dalszego poruszania się, rodzi szereg rozważań na temat samoświadomości, wypływającej z analizy swoich wcześniejszych doświadczeń. czas trwania: 40 minutfoto: Anna Wittek
Zacharjasz Muszyński Listy do Skręcipitki to monodram Zacharjasza Muszyńskiego. Tytuł został zaczerpnięty z fragmentu jednego z listów, które są kanwą tekstu monodramu. Autentyczne listy Antoniego Adamskiego do żony Leokadii Karoliny z Przybytkowskich Adamskiej, pisane w latach 1913-1918, są specyficznym zapisem miłości autora do żony i tęsknoty za nią. Wysyłane z położonego w Szafranowie na terenie Baszkirii za Uralem sanatorium dla osób chorych na gruźlicę, stanowią nie tylko dokument minionej epoki, ale przede wszystkim pokazują niezwykłe emocje. Są też swoistym zapisem miłości do Ojczyzny znajdującej się wtedy pod zaborami. Jest w nich wiele obserwacji ówczesnych stosunków polsko-rosyjskich, postrzegania Polaków przez Rosjan i Rosjan przez Polaków. W listach odnajdziemy też dramaturgiczne pęknięcie, spowodowane wybuchem I wojny światowej, a potem Rewolucji. Oto ich autor, nagle, na blisko cztery lata. zostaje oddzielony od rodziny. Wesołe, pełne anegdot opowieści z sanatorium zmieniają się w dramatyczne wołanie o miłość i pytanie, czy wy mnie tam w Polsce jeszcze pamiętacie. Pytanie tym dramatyczniejsze, że jego chory na gruźlicę autor coraz bardziej podupada na zdrowiu. Premiera spektaklu miała miejsce w 2013 roku w czerwcu z okazji święta Saskiej Kępy, której mieszkańcami byli autor i adresatka listów.WIĘCEJ: http://listydoskrecipitki.blog.pl/ czas trwania: 65 minut
Grupa Artystyczna Teatr T.C.R. Knienie to historia chemicznego związku, przedstawiona jeden do jednego. Dramat mieszkający między słowami, które nie wyrażają tego, co bohaterowie czują i myślą. Pełnia tej historii rozgrywa się gdzieś poza tym, co widać i słychać. W warstwie literackiej dramat napisany przez Marcina Stachonia, to proste słowa, proste i ostre jak noże, którymi codziennie kroi się chleb oraz warzywa do zupy. Grupa Artystyczna Teatr T.C.R. została powołana do życia w kwietniu 2011 roku przez Piotra Kumora w trakcie trwania Tyskich Spotkań Teatralnych. czas trwania: 50 minut
Teatr Sytuacje GrupaPomiędzy niezwykłością a osobliwością.Pomiędzy szczególnością a cudacznością.Pomiędzy śmiesznością a przedziwnością.Pomiędzy innością a obcością.Pomiędzy dziwactwem a wariactwem.Pomiędzy egzotyką a groteską.Istnieje dziwność. Co jest dziwne i kto jest dziwny? Kto jest najdziwniejszy? I dlaczego?Wnioski są zadziwiające i bardzo przyjemne. To, co jest od nas inne, co się od nas różni, bardzo często stereotypowo powoduje nasz strach, który na zewnątrz może przejawiać się na różne sposoby – nie dotykam, omijam, oddalam się od dziwności albo wyśmiewam, niszczę. Inność może wydawać się niebezpieczna. Mrówkojad z Orzesznicą, główni bohaterowie spektaklu, dochodzą jednak do innych wniosków, dużo bardziej satysfakcjonujących. Dziwne zwierzęta to przedstawienie dla dzieci w wieku 4 do 10 lat. scenariusz: na podstawie książki Lotty Olsson „Dziwne zwierzęta” w tłumaczeniu Agnieszki Stróżykreżyseria: Marianna Piskorz i Julia Szmytmuzyka: Marcin Lenarczykkostiumy i scenografia: Anna Koniecznawystępują: Ewa Kaczmarek, Julia Szmyt, Przemysław Zbroszczykgłosu użyczyli: Anna Cynkutis, Kuba Kapral, Maciej Krych, Wojtek Luchowski,Szymon Łuczak, Marianna Piskorz, Maciej Włodarczyk, Przemysław Zbroszczyk czas trwania: 40 minut
GTW grupa Macieja Cierzniaka622 upadki – to kolejny z projektów choreograficznych Macieja Cierzniaka, z muzyką na żywo. Spektakl powstał w oparciu o powieść „622 upadki Bunga, czyli Demoniczna kobieta” Witkacego. Sztuka ma na celu wprowadzenie widza w sytuacje z życia współczesnej kobiety oraz ukazanie towarzyszących jej stanów poznawczych i emocjonalnych. Wszechstronność podjętej problematyki pozwala widzowi na ponadczasową refleksję a także czerpanie z estetyki tańca współczesnego, w czym pomagają tancerki: Sabina Delmaczyńska, Monika Małycha, Justyna Kędra, Zuzanna Skumiał, Magdalena Foik, Katarzyna Koziorz, Anna Raciok i Izabela Kura oraz muzycy: kontrabas – Łukasz Malok, akordeon – Jarek Wasilewski, saksofon i flet – Agata Chwoła (gościnnie na instrumentach perkusyjnych – Maciej Cierzniak). tekst: Stanisław Ignacy Witkiewiczmuzyka: Sinojjachoreografia i reżyseria: Maciej Cierzniakczas trwania: 30 minut
