Dorota Roqueplo

Absolwentka Ecole Internationale Des Arts de la Mode. Tworzy kostiumy do filmów i spektakli teatralnych. Zadebiutowała przy filmie Macieja Dejczera 300 mil do nieba. Do tej pory zrealizowała kostiumy do ponad 70 filmów, z których warto wyróżnić następujące:
– Ostatni prom Waldemara Krzystka,
– Kiedy rozum śpi Marcina Ziębinskiego,
– U pana Boga za piecem Jacka Bromskiego,
– Na koniec świata Magdaleny Łazarkiewicz,
– Chłopaki nie płaczą Olafa Lubaszenki,
– Lejdis Tomasza Koneckiego, Ki Leszka Dawida,
– Plac Zbawiciela Joanny Kos-Krauze i Krzysztofa Krauze,
– We mgle Siergieja Łoźnicy,
– Młyn i krzyż Lecha Majewskiego,
– Sala Samobójców Jana Komasy,
– Miasto 44 Jana Komasy,
– Hiszpanka Łukasza Barczyka,
– Powrót Magdaleny Łazarkiewicz,
– Boski plan Kingi Dębskiej.
 
Współpracowała z teatrami: Wybrzeże w Gdańsku, Polonia, Komedia i Narodowy w Warszawie, Teatrem im. J. Słowackiego w Krakowie. Tworzyła również kostiumy do wielu spektakli telewizji, współpracując z tak znakomitymi reżyserami, jak: Krystyna Janda (Związek otwarty D. Fo i F. Rome, Klub kawalerów M. Bałuckiego), Gustaw Holoubek (Skiz G. Zapolskiej, Sala 108 G. Auberta), Krzysztof Zalewski (Mizerykordia J. Niemczuka, Sprawa Stawrogina wg F. Dostojewskiego), Piotr Łazarkiewicz (Ogień w głowie M. von Mayerburga), Jerzy Krysiak (Srebrny deszcz P. Huelle), Tomasz Wiszniewski (Temida jest kobietą czyli historie zapożyczone od Guy de Maupassanta), Henryk Baranowski (Święta wiedźma Ch. Skrzyposzka), Maciej Wojtyszko (Księżyc i magnolie R. Hutchinsona) czy Jan Englert (Nikt mnie nie zna A. Fredry).
 
W Teatrze Rozrywki zaprojektowała kostiumy do spektakli:
– Rumbugiługi czyli nie zapominaj sióstr Andrew M. Ratyńskiego,
– Po latach o tej samej porze B. Slade’a,
– West Side Story L. Bernsteina,
– Oliver! L. Barta,
– Frank V F. Dürrenmatta,
– Rękopis znaleziony w Saragossie J. Potockiego,
– Jak odnieść sukces w biznesie, zanadto się nie wysilając F. Loessera.

Otrzymała nagrody na Festiwalach Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w kategorii „najlepsze kostiumy” za projekty do filmów: Prowokator Krzysztofa Langa (1995), Mój Nikifor Krzysztofa Krauze (2004, 2005), Pręgi Magdaleny Piekorz (2004), Sala samobójców Jana Komasy (2011), Młyn i krzyż Lecha Majewskiego (2011), Hiszpanka Łukasza Barczyka (2015).

Jest także laureatką Polskich Nagród Filmowych „Orzeł” za kostiumy do filmów: Młyn i krzyż Lecha Majewskiego (2012), Miasto 44 Jana Komasy (2015) oraz Hiszpanka Łukasza Barczyka (2016).

Na 70. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes (maj 2017) film Łagodna Siergieja Łoźnicy z kostiumami Doroty Roqueplo został wyselekcjonowany do konkursu głównego o Złotą Palmę.

Foto: arch. pryw. Doroty Roqueplo

Grzegorz Policiński

Grafik-scenograf, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Pracę zawodową rozpoczynał jako scenograf w Telewizji Polskiej w Warszawie i Krakowie, gdzie specjalizował się w telewizyjnych programach muzycznych. Zrealizował w TVP oprawę scenograficzną do niezliczonej ilości wielkich widowisk muzycznych i koncertowych zespołów polskich oraz zagranicznych, m.in.: Krzysztofa Pendereckiego, Wojciecha Kilara, Jerzego Maksymiuka, Montserrat Caballe, Berliner Philharmoniker Orchestry, Barbary Hendrix, Marrilion, Fisha, Petera Gabriela, Buena Vista Social Club, Lionela Richie, Shakin’ Stevensa, zespołów: De Mono, Republika i Bajm, Kazika, Edyty Górniak, Justyny Steczkowskiej i wielu innych.

Zrezygnował z pracy w TVP i założył firmę projektującą i produkującą dekoracje, co zaowocowało współpracą z wieloma teatrami w Polsce oraz za granicą.

Zaprojektował scenografie do największych musicali oraz przedstawień dramatycznych. Był również scenografem w kilku produkcjach filmowych (m.in. w Los Chłopakos w reż. Gerwazego Reguły, Metanoja w reż. Radosława Markiewicza oraz Hi Way w reż. Jacka Borusińskiego).

W jego dorobku teatralnym znajdują się takie tytuły, jak:

– Hair G. MacDermota, Sen nocy letniej W. Kościelniaka oraz P. Dziubka (Teatr Muzyczny w Gdyni),
– Opera za trzy grosze B. Brechta i K. Weilla, Gorączka, Mandarynki i pomarańcze, Kaj i Gerda. Baśń o Królowej Śniegu, West Side Story L. Bernsteina, Galeria i Scat, czyli od pucybuta do milionera, Śmierdź w górach K. Imieli i C. Studniaka oraz My Fair Lady F. Loewego (Teatr Capitol we Wrocławiu),
– Allo! Allo! D. Crofta i J. Lloyda, Singielka J. Bończyka, Amadeusz P. Shaffera, Zorba J. Kandera (Teatr Polski w Bielsku-Białej),
– Sen nocy letniej L. Możdżera (Teatr Nowy w Poznaniu),
– Obywatel. Historia z piosenkami Republiki J. Bończyka, Kaleka z Inishmaan M. McDonagha oraz Kot w butach J. Bończyka i Z. Krzywańskiego (Teatr im. W. Horzycy w Toruniu),
– Les Misérables C. M. Schönberga, Adonis ma gościa F. Apkego, Aladyn, Jr. A. Menkena, Proces. Spektakl muzyczny F. Kafki (Teatr muzyczny ROMA w Warszawie)
– Zorro Z. Krzywańskiego, Jesus Christ Superstar A. L. Webbera i T. Rice’a (Teatr Muzyczny w Łodzi),
– Rent J. Larsona (Teatr Rampa na Targówku w Warszawie),
– Życie – trzy wersje Y. Rezy (Teatr im. A. Mickiewicza w Częstochowie,
– Młynarski obowiązkowo! W. Młynarskiego (Teatr 6. piętro w Warszawie),
– Rodzina Adamsów A. Lippy (Gliwicki Teatr Muzyczny, Teatr Syrena w Warszawie),
– Nie dorosłem, czyli piosenki taty Kazika S. Staszewskiego (Teatr im. S. Jaracza w Olsztynie),
– Pięć ostatnich lat J. R. Browna (Teatr Muzyczny ROMA w Warszawie),
– Święto wiosny. Krzesany M. Graham i H. Konwińskiego (Teatr Wielki w Łodzi),
– Zakonnica w przebraniu A. Mankena (Teatr Muzyczny w Poznaniu).

Współpracuje również z:
The Israel Opera w Tel Avivie, Trondheim Symfoniorkester/Musikkteater, Teatr Miusicalnoy Komedii w Petersburgu i in.

W Teatrze Rozrywki stworzył scenografię do spektakli:
– Jesus Christ Superstar A. L. Webbera i T. Rice’a,
– O co biega? P. Kinga,
– SPIN – musical D. Pashleya,
– Kot w butach J. Bończyka i Z. Krzywańskiego,
– Młody Frankenstein M. Brooksa i T. Meehana,
– Jak odnieść sukces w biznesie, zanadto się nie wysilając F. Loessera,
– Zorro J. Bończyka i Z. Krzywańskiego,
– Cabaret J. Masteroffa, J. Kandera i F. Ebba (również reżyseria światła),
– Koty A. L. Webbera (również reżyseria światła),
– Tootsie D. Yazbeka
oraz wielu koncertów sylwestrowych.

Nominowany do Nagrody Artystycznej ZŁOTA MASKA 2015 za scenografię do spektaklu Kot w butach w Teatrze Rozrywki.W roku 2017 otrzymał ZŁOTĄ MASKĘ za scenografię do musicalu Młody Frankenstein M. Brooksa, również w Teatrze Rozrywki.

Ilona Binarsch

Projektant kostiumów, scenograf w teatrach dramatycznych, muzycznych, w operach i  teatrach lalek. W  teatrze tańca i filmie. Autorka kolaży i instalacji. Jej praca dyplomowa kostiumy i scenografia do sztuki Ubu król, czyli Polacy A. Jarry'ego zdobyła Główną Nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie na Najlepszy Dyplom ze Scenografii (Polskie Centrum Scenografii, Katowice 2001). Rok wcześniej Ilona Binarsch została stypendystką Lwowskiej Akademii Sztuk Pięknych w Pracowni Szkła i Projektowania Biżuterii.
W teatrze dramatycznym uznanie przyniosły jej m. in. kostiumy do spektaklu Iwona, księżniczka Burgunda W. Gombrowicza w reżyserii Artura Tyszkiewicza (Teatr im. J. Szaniawskiego, Wałbrzych), za które w 2006 roku otrzymała nagrodę na XXXI Opolskich Konfrontacjach Teatralnych. W 2004 roku uhonorowana została Nagrodą w X Ogólnopolskim Konkursie Na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej za scenografię i kostiumy do przedstawienia 36,6 w reżyserii Adama Ziajskiego. Współpraca z teatrem lalkowym zaowocowała kolejną Nagrodą za oprawę plastyczną do spektaklu Świetliki (Białostocki Teatr Lalek) w II Ogólnopolskim Konkursie na Teatralną Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Europejskiej (2007).
Dla Teatru Telewizji Ilona Binarsch zaprojektowała m.in. kostiumy do poetyckiego przedstawienia Umarli ze Spoon River w reżyserii Jolanty Ptaszyńskiej (TVP1,2007).
Szerokim echem odbiła się jej współpraca z Michałem Znanieckim dla Opery Wrocławskiej, gdzie przygotowała kostiumy do Napoju miłosnego G.Dionizettiego – superprodukcji w ramach Letniego Festiwalu Operowego na Wodzie (2007) oraz Otella G. Verdiego (2008).
Pracowała także przy  polskich prapremierach musicalowych: Producentach (2009) w reżyserii Michała Znanieckiego w Teatrze Rozrywki, Wonderful Town (2011) w reżyserii Zbigniewa Maciasa oraz Zakonnicy w przebraniu (2016), Czarownicach z Eastwick (2018), Rodzinie Addamsów (2018) w reżyserii Jacka Mikołajczyka.
Z Robertem Talarczykiem  zrealizowała musical My Fair Lady (2013) w Operze Śląskiej oraz spektakle Sztuka Mięsa (2015), W 80 dni dookoła świata. Tam i z powrotem (2016), Inwazja Jaszczurów  (2017).
W 2006 roku artystka otrzymała Stypendium Artystyczne Miasta Poznania za osiągnięcia w dziedzinie projektowania scenografii i kostiumów, a w 2012 Nagrodę Artystyczną Miasta Poznania w w/w dziedzinie.
W 2010 roku film Ewa w reżyserii Ingmara Villqista i Adama Sikory, do którego przygotowała kostiumy został uhonorowany nagrodą na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Era Nowe Horyzonty we Wrocławiu. Współpraca z Ingmarem Villqistem miała swoją kontynuację przy spektaklu Miłość w Konigshutte (2012). Współpracowała z Jolantą Dylewską i Edwardem Etlerem przy polsko-izraelskiej produkcji filmowej Srebrny lis Felicji T. W 2013 roku Ilona Binarsch pracowała ze Zbigniewem Liberą przy jego debiucie fabularnym, filmie Walser.
W 2017 roku swoją premierę miały filmy Gwiazdy w reżyserii Jana Kidawy-Błońskiego oraz Niewidzialne w reżyserii Pawła Sali, do których przygotowała kostiumy. W 2018 otrzymała nominację do Złotej Maski  za scenografię i kostiumy do spektaklu Wanda  w reżyserii Marii Sadowskiej i Joanny Grabowieckiej.
Artystka współpracuje z Kabaretem Moralnego Niepokoju. Jest także autorką kostiumów do I sezonu Ucha Prezesa.
Prace Ilony Binarsch były eksponowane na wielu wystawach, m.in. na wystawie zbiorowej w Galerii Miejskiej w Zakopanem (w piątą rocznicę śmierci Władysława Hasiora) oraz w Centrum Sztuki Współczesnej SOLVAY w Krakowie. Została również zaproszona do udziału w wystawie na I Biennale Środowisko Sztuki – w Poznaniu.
 
Foto: Agata Ożarowska-Nowicka

Luigi Scoglio

Włoski scenograf, urodzony w Bazylei (Szwajcaria). Po ukończeniu studiów w State Arts Institute „E. Basile” w Mesynie na Sycylii (sekcja złotników), przeprowadził się do Urbino, gdzie uczęszczał na Wydział Scenografii Akademii Sztuk Pięknych. Studia te ukończył z wyróżnieniem pracą „Luminous Metamorphosis. Teoretyczno-praktyczna ewolucja ekspresywnych cech światła w teatrze XX wieku”. Obecnie zajmuje się scenografią teatralną, filmową i reklamową, zarówno we Włoszech jak i za granicą.
 
Od roku 1999 współpracuje jako scenograf z reżyserami teatralnymi, takimi jak: Luca Ronconi, Michał Znaniecki, Mario Corradi, Rosetta Cucchi, Italo Nunziata, Fabrizio Crisafulli, Anne Riitte Ciccone, Denis Krief, Patricia Panton, Giorgio Rossi, Paolo De Falco, Natalia Babińska oraz włoskimi i międzynarodowymi artystami w dziedzinie opery, dramatu, teatru eksperymentalnego, teatru tańca i teatru muzycznego. W Polsce pracował w głównych teatrach operowych i muzycznych: Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie, Teatrze Wielkim w Poznaniu, Operze Krakowskiej, Operze Wrocławskiej, Teatrze Wielkim w Łodzi, Operze na Zamku w Szczecinie oraz Teatrze Rozrywki.
 
W ciągu ostatnich kilku lat zrealizował projekty scenograficzne do następujących tytułów:
Polska – Producenci, Our House, Ernani, The Fairy Queen, Otello, Eugeniusz Oniegin, Kandyd, Miłość do trzech pomarańczy,
Hiszpania – Ernani, Eugeniusz Oniegin, Król Roger,
Włochy – Kandyd,
Izrael (Tel Aviv) – Ernani,
Argentyna (La Plata) – Eugeniusz Oniegin,
Szwajcaria – Demetrio – Król Syrii,
Urugwaj (Montevideo) – Eugeniusz Oniegin,
Argentyna (Buenos Aires) – Hagith.
 
Z Teatrem Rozrywki współpracował, projektując scenografię do spektakli:
– Producenci M. Brooksa,
– Our House T. Firtha i Madness,
– Billy Elliot E. Johna i L. Halla,
– Bulwar Zachodzącego Słońca W. L. Webbera, D. Blacka i C. Hamptona,
– Zakonnica w przebraniu A. Menkena.
 
Zajmuje się również instalacjami wideo, fotografią, aranżacjami plastycznymi wystaw sztuki oraz związanymi ze scenografią wydarzeniami artystycznymi.
We Włoszech pracował w teatrach w Rzymie, Mediolanie, Ferrarze, Trapani, Bolonii, Modenie, Trewirze, Perugii, Gubbio, Montepulciano, Jesi, Parmie, Sassari, Taranto, Brescii, Como, Pawii, Cremonie, Conegliano Veneto, Bardze, Lucce, Pizie, Livorno, Ravennie i Ascoli Piceno. Za granicą – w Anglii, Szwajcarii, Austrii, Francji, Hiszpanii, Izraelu, Argentynie i Urugwaju.
 
NAGRODY I WYRÓŻNIENIA:
– nominacja do Nagrody Artystycznej ZŁOTA MASKA 2010 za scenografię do musicalu Producenci w Teatrze Rozrywki,
– Nagroda Główna dla opery Eugeniusz Oniegin, jako najlepszej produkcji roku – Hiszpania 2011,
– Nagroda Artystyczna ZŁOTA MASKA 2018 za scenografię do spektakli: Bulwar Zachodzącego Słońca (Teatr Rozrywki, Chorzów) oraz Romeo i Julia (Opera Śląska, Bytom).

Foto: arch. pryw. Luigi Scoglio
 
http://www.luigiscoglio.it