Dominika Guzek

Absolwentka Akademii Sztuk Teatralnych im. S. Wyspiańskiego w Krakowie (Wydział Aktorski, specjalność wokalno-aktorska).
Aktorka otrzymała nagrodę Grand Prix na 35. Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi za wybitną osobowość sceniczną w spektaklu dyplomowym Do dna w reż. Ewy Kaim.

Poza spektaklem dyplomowym ma w dorobku następujące role:
– Bell w Pięknej i Bestii Jeanne-Marie Leprince de Beaumonta (Teatr Groteska w Krakowie),
– Luis w Nietykalnych S. Burta (Teatr Fredry w Gnieźnie),
– Ania w Ani z Zielonego Wzgórza wg L. M. Montgomery (Teatr Groteska w Krakowie),
– Kimchi w Summertime w reż. W. Kościelniaka (Teatr im. W. Bogusławskiego w Kaliszu),
– Columbia w The Rocky Horror Show R. O'Briena (OCH-Teatr w Warszawie),
– Crissy w Hair G. MacDermota (Gliwicki Teatr Muzyczny),
– Kate w Legalnej blondynce L. O'Keefe'a (Teatr Variété w Krakowie).
– Zuzia w Nocach Waniliowych Myszy w reż. Any Nowickiej (Teatr Barakah w Krakowie).
Brała również udział (zespół wokalno-aktorski) w musicalach: Koty (Teatr Muzyczny ROMA w Warszawie), High School Musical (Gliwicki Teatr Muzyczny), Nie ma Solidarności bez miłości w reż. M. i A. Wojtyszków (Teatr Palladium w Warszawie) oraz w spektaklu Na L w reż. Aleksandry Koniecznej (PWST im. L. Solskiego w Krakowie). 
Jest laureatką wielu ogólnopolskich i międzynarodowych Festiwali Piosenki.
Była prezenterką młodzieżowego programu telewizyjnego 5-10-15.
Brała udział w Krakowskim Salonie Poezji Półtora pokoju – poezja Josifa Brodskiego (Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie).

Role w Teatrze Rozrywki:
– Rosemary Pilkington w musicalu Jak odnieść sukces w biznesie, zanadto się nie wysilając F. Loessera,
– Barbara Radziwiłłówna w spektaklu Stańczyk. Musical J. Czaplińskiego.


W latach 2017-2019 była członkiem zespołu aktorskiego Teatru Rozrywki.
Od roku 2019 do 2024 występowała w Teatrze Rozrywki gościnnie.

Foto: Tomasz Zakrzewski

Dariusz Wantuch

Kompozytor, aranżer, instrumentalista, absolwent Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach na kierunku aranżacja i kompozycja. Od 1993 roku twórca i prowadzący autorskie warsztaty edukacyjno-muzyczne dla dzieci i młodzieży.

Autor opracowań muzycznych m.in. Ballady kochanków i morderców Nicka Cave’a wystawianych w Teatrze Korez oraz autor opracowania muzycznego, aranżacji i reżyserii dźwięku do spektaklu Underground w Teatrze Śląskim. W nagraniu podkładów muzycznych do Undergroundu Dariusz Wantuch zagrał na instrumentach perkusyjnych i klawiszowych. Partie gitar nagrywał znakomity gitarzysta Mikołaj Cierpka.

Muzyk ma również w dorobku oprawę muzyczną spektaklu Allo! Allo! D. Crofta i J. Lloyda w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej.

Dariusz Wantuch jest twórcą grupy wokalnej „Avocado” powstałej w roku 2007.

Foto: Tomasz Bijok

Andrzej Porzuczek

Anglista, absolwent Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Śląskiego, na którym w 2013 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego w dziedzinie językoznawstwa. W pracy naukowej zajmuje się przede wszystkim fonetyką, jest autorem licznych publikacji, w tym podręcznika wymowy angielskiej dla Polaków.
 
Zainteresowanie przekładem artystycznym realizuje prowadząc zajęcia dydaktyczne dla studentów Uniwersytetu Śląskiego oraz dokonując własnych tłumaczeń utworów literackich, np. Conan the Buccaneer L. Sprague de Campa (Wydawnictwo P i K, Katowice, 1992) i Tom O’Bedlam R. Silverberga (Krajowa Agencja Wydawnicza, Katowice, 1994), jak również słowno-muzycznych: Pieśni kochanków i morderców – przekłady tekstów piosenek N. Cave’a do spektaklu Teatru Korez w reż. R. Talarczyka (2002) oraz Underground – przekłady tekstów piosenek N. Cave’a i T. Waitsa do spektaklu Teatru Śląskiego w reż. R. Talarczyka (2007).
 
Foto: arch. pryw. AP.

Ewa Satalecka

Doktor habilitowany sztuk plastycznych, projektantka, profesor Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych w Warszawie.
Tworzy scenografię do spektakli teatralnych i koncertów muzycznych m. in. dla Teatru Korez: dekoracje i kostiumy do Ballad kochanków i morderców” wg Nica Cave’a, Cholonka wg Janoscha (spektakl nagrodzony ZŁOTĄ MASKĄ) i Kometa, czyli ten okrutny wiek XX wg Jaromira Nohavicy (ZŁOTA MASKA za scenografię). Dla Teatru Aktora i Lalki „Ateneum” w Katowicach do Tezeusza i Ariadny (ZŁOTA MASKA za scenografię). Dla Teatru Śląskiego im. S. Wyspiańskiego projektowała scenografie do spektakli w reż. R. Talarczyka: Underground i Piąta strona świata wg Kazimierza Kutza, Historii Żołnierza (wspólnie ze studentami Natalią Łajszczak i Maciejem Połczyńskim) oraz wyreżyserowanej przez W. Patlewicza sztuki W popielniczce diament.
Jest autorką typograficznych instalacji multimedialnych do esejów scenicznych Tadeusza Sławka i Bogdana Mizerskiego, koncertów scenicznych Kwartetu Śląskiego oraz Crave Sarah Kane i Air E. E. Cummingsa do kompozycji Stanisława Bromboszcza, pokazywanych w Tetrze Korez w Katowicach i NOSPR, a także instalacji Meduza dla Muzeum Fotografii w Krakowie.
Projektowała identyfikację graficzną spektakli dla Teatru Rozrywki, festiwali muzycznych NOSPR, Kwartetu Śląskiego i Akademii Muzycznej w Katowicach. Jej prace pokazywane były w 2008 na sympozjum „Liguid Page” w Tate Britain w Londynie i stanowią element wystawy Moving Type Exhibition prezentowanej w Gutenberg Museum w Mainz w 2011, a obecnie podróżującej po Europie.
Dokumentację Air pokazano również na Pinselstrich vs. Megapixel Medien-/Kunst aus Warschau w Dreznie 2013.
Jest autorką licznych artykułów poświęconych projektowaniu graficznemu i reprezentantką Polski na Międzynarodowym Forum ATypI.
 
Foto: Nathalie Olko

Dorota Lis-Majewski

Dorota Lis-Majewski jest aktorką i kostiumografem. Współpracuje z Lechem Majewskim na planie jego filmów.
Zagrała w Szklanych ustach (Doris), DiVinities, Młynie i krzyżu (Saskja Jonghelinck) oraz Onirice (Matka dziewczynki).
W filmach: Angelus, Szklane usta, Młyn i krzyż oraz Onirica była II reżyserem. Ponadto do filmów Szklane usta oraz Onirica zaprojektowała kostiumy. Była również reżyserem castingu we wszystkich powyższych filmach.
W Teatrze Rozrywki zaprojektowała kostiumy do spektaklu Mariacka 5.

Lech Majewski

Lech Majewski jest jednym z najbardziej wszechstronnych, ale i najbardziej intrygujących polskich artystów. Jako nieliczny z rodzimych twórców zrobił światową karierę mimo, że nigdy nie kręcił filmów komercyjnych.

Malarz, poeta, prozaik, reżyser. Urodzony w Katowicach, od 1981 pracuje przede wszystkim za granicą. Studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych. Absolwent Wydziału Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Jego filmy prezentowane były na festiwalach filmowych m.in. w Cannes, Wenecji, Berlinie, Nowym Jorku, Rio de Janeiro, Londynie, Barcelonie, Jeruzalem i Montrealu, zdobywając wiele nagród.

Jego wideoarty, fotografie i rzeźby pokazywały muzea i galerie całego świata. W 2006 roku nowojorskie Museum of Modern Art uhonorowało jego twórczość organizacją indywidualnej retrospektywy, a rok później instalacja „Krew Poety” stała się częścią 52. Biennale w Wenecji. Kolejny cykl wideoartów pt. „Bruegel Suite” był wystawiany w Luwrze, Tel Aviv Museum of Art, National Gallery w Londynie, Prado w Madrycie, w Muzeum Narodowym w Krakowie oraz na 54. weneckim Biennale.

Artysta prowadzi również wykłady na wielu uczelniach świata; od Canterbury University w Nowej Zelandii, poprzez Harvard i Berkeley w USA, po Uniwersytet w Bolonii i Akademię Sztuk Pięknych w Rzymie.

Jego prace sceniczne zaczęły się jeszcze w liceum, gdy założył (razem z późniejszym aktorem Teatru Starego, Andrzejem Hudziakiem) Teatr Jednego Momentu. W czasie studiów Cyrk Poetycki Lecha Majewskiego wziął udział w Festiwalu Teatralnym we Wrocławiu, prezentując spektakl Piękni chłopcy z Katowic. W tym czasie Lech Majewski współpracował również z Teatrem Telewizji (Biała Diablica Webstera) oraz z Teatrem Studio Józefa Szajny (Edyp Królem Sofoklesa).
Na emigracji w Londynie Lech Majewski stworzył głośny spektakl na Tamizie, London Odyssey wg Homera, wyróżniony przez „Times” tytułem Spektaklu Roku, a w 1993 roku zrealizował, wspólnie z Franciszkiem Starowieyskim, polską prapremierę Ubu Króla Krzysztofa Pendereckiego w Teatrze Wielkim w Łodzi.
Tournée tego spektaklu po Niemczech zaowocowało wieloma zaproszeniami dla reżysera, doprowadzając do realizacji Snu nocy letniej Szekspira; Opery za 3 grosze Brechta; oraz musicalu Black Rider Boba Wilsona i Toma Waitsa nagrodzonego „Killianpreis” za najlepszy spektakl w teatrze niemieckim w sezonie 1995/1996.
Sezon ten również otworzył w Teatrze Wielkim w Warszawie inscenizacją Carmen będącą w repertuarze Opery Narodowej przez prawie 20 lat. Rok później skomponował wspólnie z Józefem Skrzekiem muzykę do opery autobiograficznej Pokój Saren i zainscenizował ją w Operze Śląskiej. Film oparty na jej kanwie pokazywany był w wielu krajach i jako wideo-fresk stał się częścią Biennale w Wenecji.
W rodzinnych Katowicach, Lech Majewski zrealizował „dziewięćdziesięciokilometrowy spektakl eksperymentalny” Tramwaj, przeniesiony później do Düsseldorfu, zaś w roku 2002, na zaproszenie Prezydenta Valdasa Adamkusa, stworzył repryzę inscenizacji Carmen na deskach Litewskiej Opery Narodowej, powierzając scenografię ponownie Januszowi Kapuście. W 2008 roku Lech Majewski zainscenizował balet Harnasie oraz operę Król Roger Karola Szymanowskiego dla nowojorskiego Festiwalu Operowego.

Spektaklem Mariacka 5 w Teatrze Rozrywki zadebiutował w roli dramaturga.

Filmografia:
Rycerz (1980); Lot świerkowej gęsi (1986); Więzień Rio (1988); Ewangelia według Harry’ego (1992); Basquiat (scenariusz, producent, 1996); Pokój saren (1997); Wojaczek (1999); Angelus (2001); Ogród rozkoszy ziemskich (2004); Szklane usta (2006); Młyn i Krzyż (2010); Onirica (2015).

Książki:
Powieści: Kasztanaja (1981), Szczury Manhattanu (1993), Pielgrzymka do grobu Brigitte Bardot Cudownej (1996), Metafizyka (2002), Hipnotyzer (2003), Manhattan Babilon (2015).
Tomiki poetyckie: Baśnie z tysiąca nocy i jednego miasta (1977), Poszukiwanie raju (1978), Mieszkanie (1981), Muzeum mojej nędzy (1997), Święty Sebastian (1998).
Eseje: Asa Nisi Masa – Magia w 8 i 1/2 Felliniego (1994), Oficjalne Centrum Świata (1998)

Więcej informacji na stronie: www.lechmajewski.art.pl
 
Foto: Marek Bielecki

Pokaz filmu „Jestem mordercą"

Krytycy nie mają wątpliwości - to jeden z najciekawszych polskich filmów ostatnich lat, czego potwierdzeniem są prestiżowe nagrody dla realizatorów i aktorów. Podkreśla się wiarygodność tego obrazu. Śląsk i Zagłębie lat 70. minionego wieku są „jak żywe”. Udało się uchwycić atmosferę tamtej epoki i na jej tle pokazać głośną sprawę seryjnego mordercy Zdzisława Marchwickiego.

Drzwi otwarte 2017

Z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru, zapraszamy wszystkich ciekawych zakulisowego świata Rozrywki w nasze progi. Będziemy przyglądać się poszczególnym etapom  przygotowań do premiery musicalu Bulwar zachodzącego słońca, zobaczymy jak powstają kostiumy i dekoracje, zajrzymy na chwilę na próbę i przejdziemy teatralnymi korytarzami w magiczny świat sceny!
Będzie również okazja przyjrzeć się, a nawet przymierzyć kostiumy znanych i lubianych postaci z wybranych spektakli.
A wieczorem zapraszamy na przedstawienie. I wbrew pozorom oraz zdjęciu nie będzie to Skrzypek na dachu :-) Zanurzymy się w historię szalonego naukowca i jego demonicznego podopiecznego – na wesoło. Więcej o spektaklu – tutaj...
W ten szczególny dzień bądźcie z nami!

Przemysław Witkowicz

Absolwent Studium Wokalno-Baletowego w Gliwicach. Od 1989 roku związany z Teatrem Muzycznym w Gliwicach, a od 2017 z Teatrem Rozrywki w Chorzowie.

W 2015 roku otrzymał honorową nagrodę Prezydenta Miasta Gliwice za całokształt osiągnięć w dziedzinie upowszechniania kultury.

Role w Teatrze Rozrywki:

– Chłopiec z telegrafu w spektaklu Młody Frankenstein Mela Brooksa i Thomasa Meehana,
– Tackaberry w musicalu Jak odnieść sukces w biznesie, zanadto się nie wysilając F. Loessera, 
– Max von Mayerling w Bulwarze Zachodzącego Słońca A. L. Webbera,
– Zastępca gubernatora, Wieśniak 2 w musicalu familijnym Zorro J. Bończyka i Z. Krzywańskiego,
– Chór kelnerów w musicalu Cabaret J. Masteroffa, J. Kandera i F. Ebba,
– Gracz w bilard, Taksówkarz w musicalu Zakonnica w przebraniu A. Menkena,
– Sprzedawca arbuzów w musicalu Pinokio. Il grande musical Saverio Marconiego.

Przemysław Witkowicz jest także autorem muzyki do koncertu zaduszkowego Porcelanowe sny oraz do bajki dla dzieci Serce z czekolady.

 
Foto: Artur Wacławek