DOROTA ROQUEPLO
Absolwentka Ecole Internationale Des Arts de la Mode. Tworzy kostiumy do filmów i spektakli teatralnych. Zadebiutowała przy filmie Macieja Dejczera 300 mil do nieba. Do tej pory zrealizowała kostiumy do ponad 70 filmów, z których warto wyróżnić następujące:
– Ostatni prom Waldemara Krzystka,
– Kiedy rozum śpi Marcina Ziębinskiego,
– U pana Boga za piecem Jacka Bromskiego,
– Na koniec świata Magdaleny Łazarkiewicz,
– Chłopaki nie płaczą Olafa Lubaszenki,
– Lejdis Tomasza Koneckiego, Ki Leszka Dawida,
– Plac Zbawiciela Joanny Kos-Krauze i Krzysztofa Krauze,
– We mgle Siergieja Łoźnicy,
– Młyn i krzyż Lecha Majewskiego,
– Sala Samobójców Jana Komasy,
– Miasto 44 Jana Komasy,
– Hiszpanka Łukasza Barczyka,
– Powrót Magdaleny Łazarkiewicz,
– Boski plan Kingi Dębskiej.
Współpracowała z teatrami: Wybrzeże w Gdańsku, Polonia, Komedia i Narodowy w Warszawie, Teatrem im. J. Słowackiego w Krakowie. Tworzyła również kostiumy do wielu spektakli telewizji, współpracując z tak znakomitymi reżyserami, jak: Krystyna Janda (Związek otwarty D. Fo i F. Rome, Klub kawalerów M. Bałuckiego), Gustaw Holoubek (Skiz G. Zapolskiej, Sala 108 G. Auberta), Krzysztof Zalewski (Mizerykordia J. Niemczuka, Sprawa Stawrogina wg F. Dostojewskiego), Piotr Łazarkiewicz (Ogień w głowie M. von Mayerburga), Jerzy Krysiak (Srebrny deszcz P. Huelle), Tomasz Wiszniewski (Temida jest kobietą czyli historie zapożyczone od Guy de Maupassanta), Henryk Baranowski (Święta wiedźma Ch. Skrzyposzka), Maciej Wojtyszko (Księżyc i magnolie R. Hutchinsona) czy Jan Englert (Nikt mnie nie zna A. Fredry).
W Teatrze Rozrywki zaprojektowała kostiumy do spektakli:
– Rumbugiługi czyli nie zapominaj sióstr Andrew M. Ratyńskiego,
– Po latach o tej samej porze B. Slade’a,
– West Side Story L. Bernsteina,
– Oliver! L. Barta,
– Frank V F. Dürrenmatta,
– Rękopis znaleziony w Saragossie J. Potockiego,
– Jak odnieść sukces w biznesie, zanadto się nie wysilając F. Loessera.
Otrzymała nagrody na Festiwalach Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w kategorii „najlepsze kostiumy” za projekty do filmów: Prowokator Krzysztofa Langa (1995), Mój Nikifor Krzysztofa Krauze (2004, 2005), Pręgi Magdaleny Piekorz (2004), Sala samobójców Jana Komasy (2011), Młyn i krzyż Lecha Majewskiego (2011), Hiszpanka Łukasza Barczyka (2015).
Jest także laureatką Polskich Nagród Filmowych „Orzeł” za kostiumy do filmów: Młyn i krzyż Lecha Majewskiego (2012), Miasto 44 Jana Komasy (2015) oraz Hiszpanka Łukasza Barczyka (2016).
Na 70. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes (maj 2017) film Łagodna Siergieja Łoźnicy z kostiumami Doroty Roqueplo został wyselekcjonowany do konkursu głównego o Złotą Palmę.
Foto: arch. pryw. Doroty Roqueplo
– Ostatni prom Waldemara Krzystka,
– Kiedy rozum śpi Marcina Ziębinskiego,
– U pana Boga za piecem Jacka Bromskiego,
– Na koniec świata Magdaleny Łazarkiewicz,
– Chłopaki nie płaczą Olafa Lubaszenki,
– Lejdis Tomasza Koneckiego, Ki Leszka Dawida,
– Plac Zbawiciela Joanny Kos-Krauze i Krzysztofa Krauze,
– We mgle Siergieja Łoźnicy,
– Młyn i krzyż Lecha Majewskiego,
– Sala Samobójców Jana Komasy,
– Miasto 44 Jana Komasy,
– Hiszpanka Łukasza Barczyka,
– Powrót Magdaleny Łazarkiewicz,
– Boski plan Kingi Dębskiej.
Współpracowała z teatrami: Wybrzeże w Gdańsku, Polonia, Komedia i Narodowy w Warszawie, Teatrem im. J. Słowackiego w Krakowie. Tworzyła również kostiumy do wielu spektakli telewizji, współpracując z tak znakomitymi reżyserami, jak: Krystyna Janda (Związek otwarty D. Fo i F. Rome, Klub kawalerów M. Bałuckiego), Gustaw Holoubek (Skiz G. Zapolskiej, Sala 108 G. Auberta), Krzysztof Zalewski (Mizerykordia J. Niemczuka, Sprawa Stawrogina wg F. Dostojewskiego), Piotr Łazarkiewicz (Ogień w głowie M. von Mayerburga), Jerzy Krysiak (Srebrny deszcz P. Huelle), Tomasz Wiszniewski (Temida jest kobietą czyli historie zapożyczone od Guy de Maupassanta), Henryk Baranowski (Święta wiedźma Ch. Skrzyposzka), Maciej Wojtyszko (Księżyc i magnolie R. Hutchinsona) czy Jan Englert (Nikt mnie nie zna A. Fredry).
W Teatrze Rozrywki zaprojektowała kostiumy do spektakli:
– Rumbugiługi czyli nie zapominaj sióstr Andrew M. Ratyńskiego,
– Po latach o tej samej porze B. Slade’a,
– West Side Story L. Bernsteina,
– Oliver! L. Barta,
– Frank V F. Dürrenmatta,
– Rękopis znaleziony w Saragossie J. Potockiego,
– Jak odnieść sukces w biznesie, zanadto się nie wysilając F. Loessera.
Otrzymała nagrody na Festiwalach Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w kategorii „najlepsze kostiumy” za projekty do filmów: Prowokator Krzysztofa Langa (1995), Mój Nikifor Krzysztofa Krauze (2004, 2005), Pręgi Magdaleny Piekorz (2004), Sala samobójców Jana Komasy (2011), Młyn i krzyż Lecha Majewskiego (2011), Hiszpanka Łukasza Barczyka (2015).
Jest także laureatką Polskich Nagród Filmowych „Orzeł” za kostiumy do filmów: Młyn i krzyż Lecha Majewskiego (2012), Miasto 44 Jana Komasy (2015) oraz Hiszpanka Łukasza Barczyka (2016).
Na 70. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes (maj 2017) film Łagodna Siergieja Łoźnicy z kostiumami Doroty Roqueplo został wyselekcjonowany do konkursu głównego o Złotą Palmę.
Foto: arch. pryw. Doroty Roqueplo
